ျမန္မာနိုင္ငံမွစာေရးဆရာၾကီး ေဖျမင့္ ဇနီးေမာင္နွံ၊ ဆရာေဇာ္သက္ေထြး၊ အယ္ဒီတာခ်ဳ ပ္ ဆရာေက်ာ္မင္းေဆြ၊ ဆရာေမာ္လင္းဇနီးေမာင္နွံ နွင့္ ဆရာ၀င္းခ်ိဳ ဇနီးေမာင္နွံတို႔ဟာ DVB အသံလႊင့္ဌာနရဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ျဖင့္ ေနာ္ေ၀းနိုင္ငံရဲ့ျမိဳ ႔ေတာ္ ေအာ္စလိုုျမိဳ႕ကို ၂၀၊၁၁၊၂၀၁၃ ေန႔မွာေရာက္ရိွခဲ့ၾကပါတယ္။
Bye,bye ေအာ္စလို
၂၃၊၁၁၊၂၀၁၃ ေန႔မနက္အေစာပိုင္းမွာ ေအာ္စလိုမွတဆင့္ ဆြီဒင္နိုင္ငံ စေတာ့ဟုမ္းကိုေရာက္ရိွ၊ ညအိပ္ရပ္နားခဲ့ၾကတဲ့ဆရာေတြအဖြဲ႔ဟာ ၂၄၊၁၁၊၂၀၁၃ ေန႔မွာ စေတာ့ဟုမ္းမွေနျပီး ဒိန္းမတ္နိုင္ငံရဲ့ ျမိဳ ႔ေတာ္ ကိုပင္ေဟဂင္ေလယာဥ္ကြင္းကို မနက္ ၈နာရီ၀န္းက်င္မွာဆိုက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔ညေနပိုင္း ၅ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာဘဲ ေဟာ္လန္နိုင္ငံ၊ အမ္စတာဒမ္ျမိဳ႕ေတာ္ကိုေလယာဥ္နဲ႔ဆက္လက္ထြက္ခြါၾကမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။ အမ္စတာဒမ္မွာညအိပ္ရပ္နားျပီး ျပင္သစ္နိုင္ငံ၊ ပဲရစ္(စ္)ျမိဳ႕ေတာ္ကိုခရီးဆက္ခါ၊ ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္ထြက္ခြါၾကမွာျဖစ္ေၾကာင္းသိရပါတယ္။
အခုတင္ျပမွာကေတာ့ဆရာေတြ ဒိန္းမတ္နိုင္ငံ၊ ကိုပင္ေဟဂင္မွာခရီးတစ္ေထာက္၀င္နားတုန္း ရသမွ်အခ်ိန္ေလးမွာ ဒိန္းမတ္ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ ျပည္သူ႔ပို႔ေဆာင္ေရးယာဥ္ေတြနဲ႔ သြားၾကတဲ့ ေလ့လာေရးခရီးစဥ္အေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။
ၾကိဳဆိုေရးအဖြဲ႔ကို စာေရးဆရာမ်ားမွၾကိဳဆိုရျခင္း
လူမစံုေသးဘူးေလ
ဆရာေတြအဖြဲ႔ဟာ ၂၄၊၁၁၊၂၀၁၃ ေန႔ မနက္ ၈နာရီမထိုးခင္မွာဘဲ ဒိန္းမတ္ေလယာဥ္ကြင္းကို ဆိုက္ေရာက္ၾကပါျပီ။ ေဟာ္လန္ကိုသြားမယ့္ေလယာဥ္က အဲဒီညေန ၅နာရီေက်ာ္မွထြက္မွာမို႔ ကိုပင္ေဟဂင္မွာ တစ္ေန႔တာလည္ပတ္နိုင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဒိန္းမတ္ေရာက္ေနတဲ့သူေတြက ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားတာဘဲျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာေတြဟာနိုင္ငံရပ္ျခားခရီးသြားျခင္း အေတြ႔အၾကံဳ ေတြ စာေတြ႔ေကာလက္ေတြ႔ပါရိွထားၾကသူေတြ ပီပီ Transit မဟုတ္တဲ့အတြက္ထြက္လာတဲ့ Luggage ေတြကို ေနာက္ေျပာင္းစီးရမဲ့ ေလေၾကာင္းလိုင္းကိုအပ္ Check in ပါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ၾကိဳဆိုေရးအဖြဲ႔မေရာက္ခင္လုပ္ျပီးေနၾကပါျပီ။
ကြ်န္ေတာ္၊ လွမင္း၊ မင္းေဇာ္၊ စိုး၀င္း တို႔အဖြဲ႔ေတြကလဲ ေလယာဥ္ကြင္းကို တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေစာဆံုးမနက္ ၈နာရီ၅၀မွာမွ ေရာက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။ နဲနဲပိုနီးတဲ့ ေအာင္ေဖကေတာ့ ၈နာရီခြဲဆိုရင္ဆရာေတြနဲ႔စတင္ဆံုေနပါျပီ။
မနက္ ၉ နာရီမွာေတာ့ ၾကိဳဆိုေရးအဖြဲ႔ကို ၾကိဳေနတဲ့ဆရာေတြနဲ႔ တာမင္နယ္ ၂၊ ဧည့္ခန္းမမွာတစ္ေပ်ာ္တစ္ပါး ၾကီးဆံုေတြ႔၊ အျပန္အလွန္မိတ္ဆက္ၾကျပီး အမွတ္တရဓါတ္ပံုေတြရိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။
ကိုပင္ေဟဂင္ေလယာဥ္ကြင္းမွာေပ်ာ္ရႊင္စြာဆံုစည္း
သူငယ္ခ်င္းစာေရးဆရာ ေဇာ္သက္ေထြးရဲ့ၾကိဳတင္ဆက္သြယ္မႈနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ ဆရာေတြကိုလိုက္လံ
ျပသနိုင္ဖို႔ ၾကိဳ တင္စီစဥ္ထားၾကတာပါ။ ရာသီဥတုၾကိဳတင္ခန္႔မွန္းမႈနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္မယ့္
ခရီးစဥ္ကိုစီစဥ္ရပါတယ္၊ ရာသီဥတု ၁၀ ရက္ၾကိဳ တင္ခန္႔မွန္းမႈမွာ ကိုပင္ေဟဂင္မွာအဲဒီေန႔ မိုးရြာဖို႔ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ရိွေနလို႔ စာေရးဆရာအဖြဲ႔ေတြ
ကိုေမာ္ေတာ္ကားေတြနဲ႔ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ဖို႔ပါဘဲ၊
အနီးကပ္ခန္႔မွန္းမႈက်မွ မိုးလံုး၀မရြာေတာ့ဘူး ေနလည္းနည္းနည္းသာမယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာသြားရျပီး ရသမွ်အခ်ိန္အတြင္းမွာ ကိုပင္ေဟဂင္ကိုထဲထဲ၀င္၀င္ ျမင္ေတြ႔သြားနိုင္ေအာင္စီစဥ္ၾကရပါေတာ့တယ္။
ေျပာရရင္ေတာ့ကိုယ္ပိုင္ေမာ္ေတာ္ကားေတြနဲ႔သြားၾကရင္စားရိတ္ပိုသက္သာေပမယ့္ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒိန္းမတ္ရဲ့အထူးေကာင္းမြန္တဲ့ ျပည္သူ႔ပို႔ေဆာင္ေရးကို လက္ေတြ႔
ေလ့လာနိုင္ေအာင္စီစဥ္ၾကရပါေတာ့တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ မိမိျပည္သူေတြအေပၚထားတဲ့ေစတနာ
အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာေတြဆီၾကိဳတင္ပို႔ထားတဲ့အစီအစဥ္ေလးကေတာ့ေအာက္ကအတိုင္းပါဘဲ။
"ဲဲျမန္မာစာေရးဆရာမ်ား ဒိန္းမတ္ျပည္သူမ်ားနွင့္အတူစီးေမ်ာျခင္းအစီအစဥ္။ ကိုပင္ေဟဂင္(ဒိန္းမတ္) ၂၄၊၁၁၊၂၀၁၃။
မနက္
၉ နာရီေက်ာ္၀န္းက်င္မွ ေန႔လည္ ၃ နာရီ။
ဒိန္းမတ္ျပည္သူ႔ပို႔ေဆာင္ေရးေလ့လာနိုင္ရန္ ေျမေအာက္ရထား၊ ဘတ္(စ္)ကား၊
ရထားမ်ားျဖင့္တစ္ေပ်ာ္တစ္ပါးသြားေရာက္ၾကပါမည္။ ၁။ ေရသူမနွင့္စကားစျမည္ ၂။
စာၾကည့္တိုက္မွာစာအုပ္ဌား ၃။ အမ်ိဳးသားျပတိုက္မွာထမင္းစား ၄။
ျမိဳ႕လယ္ေစ်းတန္းေလွ်ာက္ ၅။ ဘူတာၾကီးကို နႈတ္ခြန္းဆက္။"
ေလဆိပ္ခန္းမမွေျမေအာက္ဘူတာအသြား
ဆရာေတြနဲ႔ၾကိဳဆိုလိုက္လံပို႔ေဆာင္မယ့္အဖြဲ႔သားေတြဟာ စာေတြနဲ႔ရင္းနွီးလက္စရိွတာေၾကာင့္
လူေတြခ်င္းလဲ တစ္ခဏအတြင္းမွာဘဲရင္းရင္းနွီးနွီးျဖစ္သြားၾကပါျပီ။
ဆရာေတြအဖြဲ႔ဟာလဲ ေနာ္ေ၀းမွာ အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုပြဲေတြနဲ႔ နပန္းလံုးခဲ့ၾကရတာေၾကာင့္
အခု ဒိန္းမတ္မွာေလ့လာလည္ပတ္ေရးသက္သက္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္သြားၾကရမွာမို႔
တက္ၾကြလန္းဆန္းေနၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။
အသက္အတန္အသင့္ရျပီျဖစ္တဲ့ ဆရာၾကီးေဖျမင့္ကိုလဲ အေအးဒဏ္မခံနိုင္မွာစိုးရိမ္မိခဲ့ၾကေပမယ့္
အပါးမွာေႏြးေထြးေအာင္အျမဲဂရုစိုက္ေပးေနတတ္တဲ့ ဆရာ့မေဟသီ အစ္မလည္းပါတာေၾကာင့္
ပူစရာအထူးမလိုေတာ့ပါဘူး။ ဆရာေမာ္လင္းနဲ႔ ဆရာ၀င္းခ်ိဳ တို႔မွာကလည္းထိုနည္းလည္းေကာင္းပါဘဲ၊
အနီးကပ္က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကမယ့္ မမိုးတို႔ မခ်ိဳ တို႔ပါလာၾကပါတယ္။
ပါမလာနိုင္တာက စာအုပ္အဆင္သင့္မျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း သက္ေဇာ္ရဲ့မေဟသီေခ်ာ ေမေဇာ္ပါ၊ ဒါေပသိ
သူကလဲလူမပါလာနိုင္ေပမယ့္ ေလလိႈင္းေပၚကေန အသံနဲ႔တစ္မ်ိဳး၊ ဓါတ္ပံုမ်ားနဲ႔တစ္သြယ္ အေ၀းမွ
ေစာင့္ေရွာက္မႈေပးေနပါတယ္။
ပါလာစရာကို မရိွတာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ဆရာ ေက်ာ္မင္းေဆြဘဲ
ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ဒီအတြက္သူ႔မွာဘာမွျဖစ္ပံုမရပါဘူး၊ အရာရာကို စူးစမ္းေလ့လာမယ္၊ ေလးေလးနက္နက္ေတြးမယ္၊ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ေကာင္းမွာေတြ၊ လုပ္သင့္ တာေတြေရးမယ္၊ ျမင္ေစခ်င္တာေတြေရးမယ္ ဆိုတာသူ႔ဘ၀ဘဲျဖစ္ပံုရပါတယ္။
စီးေမ်ာၾကဖို႔ အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ၾကပါျပီ၊ ဘယ္လိုမ်ားစီးေမ်ာၾကမွာလဲ ဆိုျပီးစိတ္၀င္တစားျဖစ္ေနတဲ့
မမိုးရဲ့ေမးေနသံကိုလည္းၾကားမိပါတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ၁၀ နာရီ၀န္းက်င္မွာဘဲ ေလဆိပ္အတြင္းထဲမွာဘဲရိွတဲ့
ေျမေအာက္ MRT station ကိုခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။
မိုးပ်ံ ၊ ေျမေအာက္ရထားစီးျခင္း
ေရွ႔ဆံုးမွာဆရာေဇာ္၊ ေက်ာ္တို႔ ၂ စံုတြဲ
၆ မိနစ္ျခားထြက္တဲ့ MRT ရထားကလမ္းဆံုးဘူတာျဖစ္တာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုအဆင္သင့္ေစာင့္
ေနပါျပီ၊ ေမာင္းသူမဲ့ရထားပါ၊ ရထားကိုထိန္းေက်ာင္းမယ့္သူေတြလို ဆရာေဇာ္နဲ႔ ဆရာေက်ာ္ကေရွ႕ဆံုးမွာ
ေနရာယူပါတယ္၊ ဆရာေတြအပါအ၀င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔က အားလံုး ၁၃ ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္၊ အလြန္ေကာင္းတဲ့ နံပါတ္ပါဘဲ၊ ေဟာ္တယ္ေတြမွာ အခန္းနံပါတ္ ၁၃ ရရင္ကြ်န္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုးပါ၊
လူၾကိဳက္နည္းေတာ့အခန္းကပိုသန္႔တတ္ပါတယ္၊ အစၥလာမ္နိုင္ငံျဖစ္တဲ့ မေလးရွား၊ KL ျမိဳ႔ေတာ္မွာေတာင္
ဓါတ္ေလွကားအထပ္ ၁၃၊ အခန္းနံပါတ္ ၁၃ တို႔ကိုေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာမသံုးၾကတာေတြ႔ရပါတယ္၊
အဂၤလိပ္အယူအဆ ကံမေကာင္းတဲ့ဂဏန္းလို႔ေျပာၾကလို႔ပါ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၁၃ ေယာက္အဖြဲ႔ကေတာ့
ခရီးစဥ္တစ္ခုလံုး ေခ်ာေမာျပီးကံေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။
ကိုယ္တြင္းေႏြးေထြးမႈအစီအစဥ္အစ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထိုင္ခံုေတြမွာေနရာယူျပီးၾကရင္ဘဲ ရထားကစထြက္ပါေတာ့တယ္။
"ေျမေအာက္ရထားလဲေျပာေသးတယ္၊ အေပၚကဘဲသြားေနပါလားဗ် " ဆိုတဲ့ေမးသံနဲ႔အတူ
"ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ၊ ခဏေနျမိဳ႕ထဲ၀င္ေတာ့က် ေျမေအာက္ကေမာင္းေတာ့မွာပါ" ေျဖလိုက္သံကို
ၾကားရပါတယ္။
မေလးရွားက Star LRT လိုပါဘဲ၊ မိုးပ်ံ ေျမေအာက္ရထားလို႔ေခၚလို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။
ဆင္းၾကရမယ့္ဘူတာမေရာက္ခင္ တစ္ဘူတာျဖစ္တဲ့ Christianshavn ဆိုတဲ့ျမိဳ႕ေလးဟာထူးထူးျခားျခား
ကိုပင္ေဟဂင္ျမိဳ႕ဧရိယာတြင္းမွာရိွေနျပီး ထူးျခားတဲ့ျမိဳ႕ေလးျဖစ္ေၾကာင္း
လည္းရွင္းျပေနသံၾကားရပါတယ္၊ အဲဒီေဒသေလးဟာ လြတ္လပ္လြန္းေတာ့က် မူးယစ္ေဆး၀ါးကိစၥေတြနဲ႔
ျဖစ္ပါတယ္။
ေျမေအာက္ရထားမွစထြက္လို႔အရိွန္မရေသးဘူး ဆရာေတြရဲ့က်န္းမာေရးအတြက္အရမ္းစိုးရိမ္ေနတဲ့
ေအာင္ေဖ ကကိုယ္တြင္းေႏြးေထြးမႈအစီအစဥ္ကို Hops အခါးရည္နဲ႔စတင္တည္ခင္းလိုက္ေတာ့တာပါဘဲ။
ေအာင္ေဖ ကဆရာေတြ ကိုပင္ေဟဂင္မွာရိွခိုက္ အေအးဒဏ္မခံရေအာင္ရယ္၊ အေအးမိနွာေစးမျဖစ္ရေအာင္ရယ္ တာ၀န္ယူထားတဲ့ေႏြးေထြးမႈ၊က်န္းမာေရးတာ၀န္ခံဘဲျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
စကားေတြတေျပာေျပာနဲ႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္စီးလိုက္ရင္ဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆင္းရမယ့္ Kongens Nytorv ဘူတာ
ကိုေရာက္လာပါေတာ့တယ္၊ ဘူတာေပၚကိုတက္လိုက္တာနဲ႔ဘဲ ကိုပင္ေဟဂင္ျမိဳ႕လည္ကိုေရာက္ေနပါျပီ။
ဘူတာေပၚကိုတက္ၾကမယ္
လူစံုရင္ကားမွတ္တိုင္ကိုေရြ႔ၾကမယ္
ဘဏ္ေရွ့မွာဆရာေတြဓါတ္ပံုရိုက္ၾကပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာလည္းမွတ္တမ္းတင္ဖို႔ ကင္မရာေတြပါလာ
တာေၾကာင့္ ဆရာေတြကိုအမွတ္တရဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔ အေတာ္ေျပာရမယ္မွတ္တာ၊ ဆရာေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း ရိုက္မယ္ဆိုတာခ်ည္း ဆိုေတာ့ဒီကဖိုးရိုက္ခ်င္ေတြနဲ႔အေတာ္ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။
ဘူတာကအတက္ဘဏ္ေရွ့မွာဆရာေဇာ္နဲ႔ဆရာေက်ာ္
ဓါတ္ပံုရိုက္ျခင္းဟာလည္းအလြန္ေကာင္းတဲ့ အေလ့အထတစ္ခုပါ၊ တစ္ခ်ိန္မွာအမွတ္တရအျဖစ္က်န္ရစ္
ေစမွာဘဲျဖစ္ပါတယ္၊ ၾကံဳ ၾကိဳက္လို႔ ေျပာရရင္သူငယ္ခ်င္းဆရာေဇာ္သက္ေထြးနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ဟာလြန္ခဲ့တဲ့
နွစ္ ၂၀ ေက်ာ္၀န္းက်င္က ေရနံေခ်ာင္းမွာလုပ္တဲ့ ေျမလတ္ေက်ာင္းသားညီညြတ္ေရး ပထမအၾကိမ္ညီလာခံ
မွာ သူကမင္းဘူးကလာ၊ ကြ်န္ေတာ္က ပခုကၠဴ ကလာနဲ႔ စတင္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သြားၾကသူေတြပါ၊ ဒုတိယအၾကိမ္ မေကြးမွာလုပ္ေတာ့ အခုသတင္းေတြ Fb မွာတင္ေနတဲ့ ၈၈ ဗကသက ေက်ာ္စြာျမင့္ နဲ႔ပါ
သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သြားခဲ့ၾကျပီး မေကြးကေနကြ်န္ေတာ္ ရန္ကုန္အထိသူတို႔နဲ႔ပါသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္၊ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဂ်င္မီတို႔အဖြဲ႔နဲ႔ပါ သူငယ္ခ်င္းရဲေဘာ္ေတြျဖစ္သြားၾကပါေတာ့တယ္။
ရန္ကုန္ကေန ေဇာ္သက္ေထြးနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ မေကြး၊ မင္းဘူး၊ ပုဂံ၊ ပခုကၠဴ ၊ ေပါက္ စတဲ့ျမိဳ႕ေတြကို အတူတူ
ခရီးထြက္ခဲ့ၾကဘူးေပမယ့္ အခုေခတ္လိုဓါတ္ပံုအလြယ္တကူမရိုက္နိုင္တာရယ္၊ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔လည္း
ေခါင္းထဲမွာမရိွၾကတာရယ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၂ေယာက္မွာ ဓါတ္ပံုအမွတ္တရမက်န္ခဲ့ပါဘူး၊ ပခုကၠဴ
မွာေတာ့ရိွေကာင္းရိွနိုင္ပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းကသာခုလိုဓါတ္ပံုရိုက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ အခု ၂၅ နွစ္ေက်ာ္မွျပန္ေတြ႔ရ
တဲ့အခါ ျပန္လည္သတိရစရာျဖစ္ေစမွာပါ၊ အခ်ိန္အခါခ်င္းလည္းမတူဘူးေလ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔ေနေန
သာသာေျပးဘဲေနရတာကိုး။
အစီအစဥ္အရကိုပင္ေဟဂင္ရဲ့သေကၤတတစ္ခုလိုျဖစ္ေနတဲ့ ေရသူမရိွရာပင္လယ္ကမ္းေျခကိုပထမသြား
ၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘူတာေပၚမွာဘဲရိွတဲ့ မွတ္တိုင္ကေနဘဲ ဘတ္(စ္)ကားေျပာင္းစီးရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဆူးေလကေန ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဆိပ္ကမ္းကို သြားရမယ့္သေဘာပါဘဲ။ နံပါတ္၂၆ ကို ၁၀မိနစ္၀န္းက်င္ဘဲ
စီးရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဘတ္(စ္)ကားမွတ္တိုင္တိုင္းမွာ ကားလာမယ့္အခ်ိန္ဇယားေတြရိွပါတယ္၊ အခ်ိန္မွန္ေရာက္လာတတ္ၾက
ပါတယ္။
"၂၆" လာျပီေဟ့..ကားရပ္လို႔လူတစ္ခ်ိဳ႕ဆင္းျပီးတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ကေရွ႕မွာယာဥ္ေမာင္္းနဲ႔ လက္မွတ္ကိစၥလုပ္ေနတုန္း က်န္ခဲ့မွာေၾကာက္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ ႔က
ၾကံဳရာအလယ္ေပါက္နဲ႔ေနာက္ေပါက္ကေန ေကာက္တုတ္ၾကလို႔ျပန္ဆင္းျပီး ေရွ႕ေပါက္ကျပန္တက္ရ
ပါေသးတယ္။ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။ အားလံုးထိုင္ခံုေတြမွာေနရာယူၾကျပီးရင္ဘဲကားထြက္ပါေတာ့တယ္။
"ငါတို႔ခ်ည္းဘဲ ကားဌားလာသလိုပါလားကြ" ဆရာေဇာ္ကမွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။
ငါတို႔ခ်ည္းဘဲကားဌားလာသလိုပါလားကြ
ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ကို ယာဥ္ေမာင္းကသတိေပးတဲ့အျပင္ လမ္းကိုပါညႊန္ျပေပးလိုက္တာေတာင္
စကားတစ္ေျပာေျပာနဲ႔ ေခ်ာ္ေတာေငါ့သြားပါေသးတယ္၊ ၁၀ မိနစ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ၾကရင္ဘဲ
"ဟိုမွာေရသူမေတြ႔ျပီေဟ့" ဆိုတဲ့အသံၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
ကိုပင္ေဟဂင္ရဲ့ Image လိုျဖစ္ေနတဲ့ေရသူမရုပ္ထုကေတာ့ၾကီးၾကီးမားမားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊
ကမာၻေက်ာ္ဒိန္းမတ္ပံုျပင္ေရးဆရာၾကီး H.C Anderson ရဲ့ပံု၀တၳဳ ထဲကေရသူမေလးပံုကိုထုဆစ္ထားတာ
ပါဘဲ၊ ပံုျပင္က ၁၈၃၇ ကထဲကျဖန္႔ခ်ီ ခဲ့တာျဖစ္ျပီး ရုပ္ထုကေတာ့ဒီနွစ္ထဲမွာမွအသက္ ၁၀၀ ျပည့္သြားပါျပီ။
ေရသူမရုပ္ထုနဲ႔အမွတ္တရ
၂၀၁၀ တုန္းကေရသူမေလးက တရုတ္နိုင္ငံ ရွန္ဟိုင္းကိုခရီးထြက္သြားခဲ့ပါေသးတယ္၊ Expo 2010 ကို
သြားခဲ့တာဘဳဲျဖစ္ပါတယ္၊ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ျမန္မာျပည္က ကြန္ျပဴတာသိပၸံဌာနမွာဆရာမလုပ္ေနတဲ့
ကြ်န္ေတာ့္ညီမအငယ္ဆံုး ေဒါက္တာေထြးေထြးခိုင္က ဒိန္းမတ္မေရာက္ဘူးေသးဘဲ ရွန္ဟိုင္းမွာသင္တန္းတစ္ခု တက္ရင္း ေရသူမနဲ႔မိတ္ဆက္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ေရသူမရဲ့Link ကေတာ့
http://en.wikipedia.org/wiki/Little_Mermaid_Statue
ရွန္ဟိုင္းေရာက္ဒိန္းမတ္ကေရသူမနဲ႔ကြ်န္ေတာ့္ညီမ
ေရသူမမွာေပ်ာ္ပြဲစား
"ဆရာေဖတို႔ ဆာေလာင္ေနၾကေလာက္ျပီ"..ၾကိဴဆို၊ ဧည့္ခံေရးတာ၀န္ခံကြ်န္ေတာ့္ညီ မင္းေဇာ္ရဲ့ သတိေပးမႈနဲ႔အတူမူလအစီအစဥ္ကိုေျပာင္းျပီး ေရသူမမွာဘဲ သယ္ေဆာင္လာခဲ့ၾကတဲ့
အစားအေသာက္ေတြစားၾကဖို႔ ေလကြယ္ရာေနရာကိုရွာၾကရပါေတာ့တယ္၊ "ဒီေနရာေလကြယ္တယ္ေဟ့"
ဆိုတဲ့ဆရာေဇာ္နဲ႔ဆရာေက်ာ္တို႔ အသံနဲ႔အတူ သူတိုရွာေတြ႔ထားတဲ့ ပိတ္ထားတဲ့ဘာဂါဆိုင္ေလးေရွ႕မွာ
စားဖို႔စီစဥ္ၾကရပါေတာ့တယ္၊ တစ္ကယ္တန္းကေတာ့အမွန္အကန္ေလကြယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒိန္းမတ္မွာ
ေလကေတာ့အျမဲလိုလို အရပ္မ်က္ႏွာစံုကေနတိုက္ေနေလ့ရိွပါတယ္။
"ပါတာအကုန္ထုတ္" ဆိုတဲ့နိႈးေဆာ္အခ်ိန္မွတ္တာ၀န္ခံ လွမင္းရဲ့အသံနဲ႔အတူ စီစဥ္လာတဲ့ ဆင္းဒ၀ွစ္၊
ေခါက္ဆြဲေက်ာ္ ၂မ်ိဳး၊ ဆီထမင္းနဲ႔ၾကက္သားေၾကာ္ေတြ တစ္ခဏအတြင္းမွာစားဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္သြားရပါျပီ။
ပကာသနမပါတဲ့ ေစတနာေပ်ာ္ပြဲစားေလးကိုဆင္နႊဲၾကပါေတာ့တယ္။
အနုတ္ဒီဂရီနားေရာက္ေတာ့မယ့္အေအးထဲမွာမွတ္မွတ္ရရ လဟာျပင္စားေသာက္ပြဲေလးျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
လဟာျပင္စားေသာက္ပြဲမွာသူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္
က်န္းမာေရးတာ၀န္ခံ ေအာင္ေဖကဆရာေတြ ၄ဒီဂရီ ဆာဆီယက္(စ္)အေအးနဲ႔ေလတိုက္ထဲမွာ Hops ေဖ်ာ္ရည္နဲ႔တင္ ဒီတိုင္းထားလို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့တာသံုးသပ္္မိျပီး သပ်စ္ရည္ျဖဴ ဘူးကိုဖြင့္လိုက္ပါ
တယ္၊ ေနာက္ျပီး "ေဟာဒီမွာ ဦးေဂ်ာ္နီၾကီးလည္းပါလာပါတယ္" ေၾကျငာလိုက္ေတာ့တာပါဘဲ။
ဆရာေဖ၊ ဆရာေမာ္ နဲ႔ ဆရာေဇာ္တို႔ကေတာ့ အိမ္ရွင္က်န္းမာေရးတာ၀န္ခံ ေအာင္ေဖျငိဳ ျငင္မွာ
မလိုလားတာေၾကာင့္ ဦးေဂ်ာ္နီၾကီးကိုမိတ္ဆက္လိုက္ၾကပါေတာ့တယ္၊ ဦးေဂ်ာ္နီၾကီးကလည္း
ေႏြးေထြးစြာဘဲဆရာေတြကိုဧည့္၀တ္ေက်ရွာပါေပတယ္။
"မိနစ္ ၂၀ ေက်ာ္ပါျပီ၊ ခရီးဆက္ၾကရပါမယ္" လွမင္းကနိႈးေဆာ္လိုက္ပါျပီ။
အမိႈက္မ်ားရွင္းလင္းေရးလုပ္ အမိႈက္ပံုးေတြထဲစနစ္တက် ထည့္လိုက္ၾကရပါေတာ့တယ္။
"See you again the little mermaid, we won't forget you"
ေရသူမမွသည္စာၾကည့္တိုက္ဆီ
ေရသူမကေန တနဂၤေႏြေန႔မွာဖြင့္တဲ့စာၾကည့္တိုက္ရိွရာ Hellerup ျမိဳ႕နယ္ကိုသြားၾကမွာျဖစ္ပါတယ္၊
ဗိုလ္တစ္ေထာင္ကေန ေျမနီကုန္းစာၾကည့္တိုက္ကို ဆိုၾကပါစို႔။
ကနဦးက စာၾကည့္တိုက္အစီအစဥ္မပါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့"စာၾကည့္တိုက္ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားတဲ့ဒိန္းမတ္"
ေဆာင္းပါးေလးဖတ္ထားတဲ့ ဒိန္းမတ္ေနမိတ္ေဆြ ဦးလွေရႊရဲ့ ဖုန္းနဲ႔တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္အစီအစဥ္ထည့္ဆြဲ
ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊ ဆရာေတြလာမယ္ဆိုတာသိၾကတဲ့စာခ်စ္သူမိတ္ေဆြမ်ားကလည္း ခရီးလွမ္းလို႔မလာနိုင္ၾကေပမယ့္ အၾကံဥာဏ္ေတြကို ဖုန္းနဲ႔တစ္မ်ိဳး Message ေတြနဲ႔တစ္သြယ္ေပးၾကလို႔လည္း
ေက်းွဇူးတင္ရပါတယ္။
ကိုသက္ဦးက ကိုသူရ(ဇာဂနာ)၊ ဒါရိုက္တာ ၀ိုင္းတို႔လာတုန္းကေရာက္ခဲ့တဲ့ Documentary ေတြခ်ည္းျပတဲ့ ရုပ္ရွင္ရံုမွာ ရုပ္ရွင္လိုက္ျပခိုင္းတယ္၊ ရဲေဘာ္ၾကီး ကိုဖိုးနီက Christianhavn ကိုပို႔ခိုင္းတယ္၊ ဦးေတကေတာ့
အခ်ိန္ရရင္စာေပေဟာေျပာပြဲပါလုပ္ခ်င္တယ္၊ မိတ္ေဆြဦးေျပာင္ U Nay Nay ကေကာင္းေကာင္းဧည့္ခံ
ျပဳစုေစခ်င္တယ္၊ ဘြန္ဟိုးကြ်န္းက ကိုေအာင္၊ ကိုမင္းသိမ္းဦး၊ ကိုအဇစ္တို႔က ပဲခူးကအဘ သခင္လွၾကိဳင္ကို
လွဴ ဖို႔ေငြ ၂ ေထာင္လွမ္းပို႔ထားတယ္၊ ကိုစိုင္းကရွမ္းပြဲနဲ႔တိုက္ေန၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္လင္းကေျခေထာက္ခြဲထား၊ ကိုမ်ိဳး၀င္း၊ စိုးခ်ိဳျငိမ္း၊ ေသာ္ဇင္တို႔က ေႏြးေထြးမႈအစီအစဥ္ရဲ့ စြဲေဆာင္မႈ
ေၾကာင့္ လာခ်င္ၾကေပမယ့္မလာအား၊ ဒီပြဲကိုအရမ္းႏႊဲခ်င္ေနျပီးခရီးလြန္ေနတာက လင္းလင္းထြန္း၊ London
မွာရိွတဲ့ ကိုေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကလည္း လာခ်င္ေပမယ့္ စာအုပ္အပ္ထားတုန္းနဲ႔တိုက္ေန၊ ေနာ္ေ၀းမွကိုလွမင္း၊
ကိုေအာင္ေက်ာ္စိုး၊ ကိုေနေဇာ္ တို႔ကသိလိုတဲ့သတင္းစံုစမ္းေပး စသျဖင့္၀ိုင္း၀န္းခဲ့ ၾကပါတယ္။
က်န္ေနသူေတြရိွအုန္းမွာ၊ အားလံုးေက်းဇူးပါ၊ စာၾကည့္တိုက္ကိုဆက္သြားရပါအံုးမယ္။
ဒီတံတားေပၚမွာ Group Photo ရိုက္ၾကမယ္ေဟ့
ေရသူမကေနစာၾကည့္တိုက္ရိွရာသြားဖို႔ Osterport ဆိုတဲဘူတာကို ၁၀မိနစ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ျပီး
အဲဒီကေန Bus 1A ကို ၁၅မိနစ္စီးၾကရမွာဘဲျဖစ္ပါတယ္၊ ေရသူမကေနဘူတာအသြားလမ္းခုလတ္မွာ
သန္႔စင္ခန္း၀င္ၾကပါတယ္၊
အဲဒီမွာကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ မွတ္တမ္းနဲ႔ထသြားျပန္ၾကည့္တာ၀န္ခံ စိုး၀င္းက ေရသူမမွာက်န္ခဲ့တဲ့ေက်ာပိုးအိတ္
တစ္လံုးကိုသယ္ေဆာင္လာခဲ့ရတာပါဘဲ၊ "ဘယ္သူအိတ္ၾကီးထားခဲ့လဲမသိဘူး ေဟာဒီမွာအိတ္"
ဆိုျပီးေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္၊ "ကြ်န္ေတာ္ေမ့ျပီးထားခဲ့တာပါဗ်ာ ေက်းဇူးပါ" ဆရာေက်ာ္မင္းေဆြက
သူမ်ားဦးသြားမွာစိုးျပီးအျမန္ျပန္ေျဖလိုက္သံကိုၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္၊ ေခါင္းထဲမွာအာေဘာ္ေတြ
ေရးဖို႔စီေနရေတာ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဘဲထြက္လာပံုရပါတယ္၊ အေနွာင္အဖြဲ႔ကိုမနွစ္သက္တဲ့အယ္ဒီတာ
ရဲ့စိတ္တစ္ေဒသပါ။
"ေဟာဒီတံတားေပၚမွာ Group photo ရိုက္ၾကရေအာင္ေဟ့" ဆရာေဖကေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္၊
ဖိုးရိုက္ခ်င္နဲ႔ဖိုးအရိုက္ခံခ်င္ေတြေနရာအျမန္ယူၾကရပါေတာ့တယ္။
ခဏအတြင္းမွာဘဲဘူတာရံုေရာက္လာတာမို႔အေႏြးဓါတ္ရဖို႔ဘူတာထဲ၀င္လိုက္ၾကပါေတာ့တယ္၊
အမွန္ကဘူတာေရွ႕ မွတ္တိုင္ကေနဘတ္(စ္) 1A စီးရမွာပါ၊ ခရီးစဥ္တာ၀န္ခံကြ်န္ေတာ္လဲကားစီးရမွာကို
ေမ့ျပီး ေရာေယာင္ဘူတာထဲလိုက္၀င္ျပီး ရပ္စကားေျပာၾကပါတယ္၊ အားလံုးကလည္းရထားစီးရမယ္
ထင္ေနၾကပါတယ္၊ ထင္ၾကမွာေပါ့ဘူတာထဲေတာင္ေရာက္လို႔ ပြါးေနၾကျပီကိုး၊ ခဏေနမွကြ်န္ေတာ္လည္း
သတိရျပီး ရထားစီးရမွာမဟုတ္ပါ ေရွ႕ကမွတ္တိုင္က ကားစီးၾကရမွာပါလို႔ ေျပာျပီးဘူတာအျပင္ဘက္ကို
ထြက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။
"ဆရာေက်ာ္မင္းေဆြပါမလာေတာ့ဘူးေဟ့" ဆရာေဇာ္သက္ေထြးက ကားမွတ္တိုင္ေရာက္ၾကေတာ့
ေၾကျငာလိုက္ပါေတာ့တယ္၊ "ရထားနဲ႔ေကာက္တုတ္သြားျပီထင္တယ္" "ေျမနီကုန္းဆိုေတာ့ သူေနတဲ့
ရပ္ကြက္မို႔လိုက္ခ်င္ပံုမရဘူး" စသျဖင့္အာ၀ဇြန္းရႊင္ေနၾကပါျပီ၊ "ဘူတာထဲမွာက်န္ေနခဲ့တာ၊ကြ်န္ေတာ္
သြားျပီးေခၚမယ္" ဆိုျပီး မင္းေဇာ္ထြက္သြားပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္လည္းေနာက္ကလိုက္သြားရပါေတာ့တယ္၊
ဆရာေက်ာ္ကရထားေစာင့္ရမယ္ထင္ျပီး ေကာ္ဖီ၀င္၀ယ္ေနတာ၊ ခဏမွာဘဲေကာ္ဖီခြက္နဲ႔ေတြ႔ရပါတယ္၊
"ဆရာေက်ာ္မင္းေဆြကိုျပန္ရွာေတြ႔ခဲ့ပါျပီ" လို႔မင္းေဇာ္ကေခၚလာရင္းသတင္းပို႔လိုက္ပါေတာ့တယ္။
၅ မိနစ္ဆိုရင္ဘဲ 1A ဆိုက္ေ၇ာက္လာေတာ့တာပါဘဲ။
1A နဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ဆီ
ဒီတစ္ခါေတာ့ ၾကံဳရာအေပါက္ကေနေကာက္မတုတ္ၾကေတာ့ပါဘူး၊ အားလံုးေရွ႕ေပါက္ကေနဘဲစနစ္တက်
တက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။
ကားေပၚမွာဆရာေမာ္လင္းက သူ႔ကင္မရာၾကီးနဲ႔ျပင္ပရႈခင္းေတြကိုမွတ္တမ္းတင္ေနသလိုဆရာေဇာ္၊
ဆရာေက်ာ္တို႔ကလည္း ဖြံ႔ျဖိဳ းနိုင္ငံလို သူတို႔နိုင္ငံကိုျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ခ်င္ျခင္းေတြနဲ႔ၾကည့္ရႈေနၾကပါေတာ့တယ္။
"ဒိန္းမတ္က Sea level နိမ့္သလား" မမိုးကကြ်န္ေတာ့္ကို ၀န္ထမ္းေရြးခ်ယ္ေရး Interview တစ္ခု
မွာလိုကားေပၚမွာေမးလိုက္ပါေတာ့တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္က်က္ထားတာထဲမွာမပါတဲ့ေမးခြန္းမို႔ "ေသေသခ်ာခ်ာ
ေတာ့မသိပါ၊ မနိမ့္ဘူးထင္ပါတယ္" လို႔ျဖီးခ်လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ခုမွစာဖတ္ျပီးျပန္ေျဖရရင္ေတာ့
"မမိုးေျပာသလိုပါဘဲ၊ ဒိန္းမတ္နိုင္ငံမွာေတာင္မရိွဘဲ ေျမမ်က္နွာျပင္ Flat ျဖစ္တာေၾကာင့္ Elevation
နည္းနည္းဘဲရိွပါတယ္၊ Average
above sea level ကေတာ့ ၁၀၂ ေပရိွေၾကာင္းပါ"။
ဒီတစ္ခါယာဥ္ေမာင္းသူကေတာ့ဒိန္းမတ္အမ်ိဳးသမီးၾကီးပါ၊ သူ႔ကိုကြ်န္ေတာ္တို႔ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ေရာက္
ရင္ေျပာဖို႔မွာထားပါတယ္၊ ဒီလိုစကားတစ္ေျပာေျပာနဲ႔စီးလာခဲ့တာ ၁၅မိနစ္၀န္းက်င္ဆိုေတာ့ မွတ္တိုင္ေရာက္ခါနီးလို႔ ယာဥ္ေမာင္းကိုၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အမ်ိဳးသားယာဥ္ေမာင္းျဖစ္ေနတာေတြ႔လိုက္
ရပါေတာ့တယ္၊ နည္းနည္းေကာင္းေနျပီဆိုေတာ့ မ်က္လံုးပြတ္ၾကည့္လည္းမမွားပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္အဲဒီ
အမ်ိဳးသားယာဥ္ေမာင္းကခဏမွာဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ကိုေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္၊
လမ္းခုလတ္မွာယာဥ္ေမာင္းခ်ိန္းတာျဖစ္ျပီး အမ်ိဳးသမီးယာဥ္ေမာင္းက ေနာက္ယာဥ္ေမာင္းနဲ႔အပ္လိုက္တာ
ပါဘဲ၊ ဒီမွာကဆင္းမယ့္မွတ္တိုင္ၾကိဳေျပာထားရင္ ေနာက္မွာထိုင္ေနရင္လည္း စပီကာနဲ႔
လွမ္းေျပာေပးၾကပါတယ္၊ ကားေပၚကဆင္းၾကျပီး ၁၀ မိနစ္၀န္းက်င္လမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္
Gentofte စာၾကည့္တိုက္ကိုေရာက္ၾကေတာ့တာပါဘဲ။ Link ကေတာ့
https://genbib.dk/hovedbibliotektet
စာၾကည့္တိုက္ေရွ႕မွာဆရာ၀င္းခ်ိဳ တို႔စံုတြဲ
စာၾကည့္တိုက္အတြင္းျမင္ကြင္း
ေက်ာပိုးအိတ္ေတြ ဂ်ာကင္ၾကီးေတြကိုအ၀င္၀မွာထားခဲ့ျပီး စာၾကည့္တိုက္ထဲ၀င္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္၊
"စကားေျပာၾကရေအာင္ဗ်ာ" လို႔ဆရာေဖကေျပာတာနဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ထဲက ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔
ထိုင္လိုက္ၾကပါေတာ့တယ္၊ ဆရာေဖက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္မွာလိုတာရိွၾက
ရင္မွာဖို႔အေၾကာင္းေျပာပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြကလည္း "ဆရာၾကီး စာေတြေရးေနတာနဲ႔တင္ ကြ်န္ေတာ္
တို႔အတြက္ေကာ ျပည္သူေတြအတြက္ပါျပည့္စံုေနပါျပီခင္ဗ်ား" လို႔ေျပာလိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။
ဆရာစာေတြေရးေနတာဟာကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ျပည့္စံုပါျပီ
ဆရာေတြဧည့္မွတ္တမ္းေရးၾကတယ္၊ အစ္မၾကီး၊ မမိုး နဲ႔ မခ်ိဳ တို႔ကစာအုပ္ေတြေမႊၾကတယ္၊
ဆရာေက်ာ္မင္းေဆြကျမန္မာျပည္ကိုအလည္လာဖို႔ရိွတဲ့ ဒိန္းမတ္တစ္ေယာက္နဲ႔စကားလက္စံုက်ေနလို႔
ဆရာေဇာ္ကအတင္းေလာနဲ႔ ေပါ့။
"ခရီးဆက္ၾကရပါအံုးမယ္" လွမင္းရဲ့ေဆာ္ေၾသာ္သံနဲ႔အတူ စာၾကည့္တိုက္ကိုနႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကျပန္ပါျပီ။
ဧည့္မွတ္တမ္းေရးခဲ့ၾကပါအံုး
စာၾကည့္တိုက္မွသည္ျမိဳ႕လယ္ဆီ
စာၾကည့္တိုက္ကအျပန္ခရီးမွာ အဖြဲ႔သားေတြကသိကေအာက္ျဖစ္စရာၾကံဳ ရေတာ့တာပါဘဲ၊
စာၾကည့္တိုက္ကထြက္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္လာၾကလို႔ ၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့
"ငါ့သူငယ္ခ်င္း လမ္းညႊန္ မင္းေမာ္ ပါမလာေတာ့ဘူးေဟ့" သူ႔ဘာသာလူစစ္ေဆးေရးတာ၀န္ယူထားတဲ့
ဆရာေဇာ္သက္ေထြးက ေၾကျငာလိုက္ပါေတာ့တယ္၊ အခ်ိန္လုေနၾကရတဲ့အထဲ အဖြဲ႔တန္႔သြားရပါေတာ့တယ္၊
"ခရီးစဥ္ဖိုင္ကသူ႔ဆီမွာ" အဖြဲ႔သားေတြအတန္တုန္လႈပ္သြားရပါေတာ့တယ္၊ ဘယ္ကိုဆက္ေလွ်ာက္လို႔ ဘာကိုစီးရမယ္မွန္း သူတို႔မွမသိၾကတာကိုး၊ ဖုန္းဆက္လို႔ရေတာ့ လိုက္လာေနျပီလို႔ေျပာျပီး
လူကေတာ္ေတာ္နဲ႔ေပၚမလာေတာ့ "ဒီေကာင္ငယ္က်င့္ေတြမေပ်ာက္ေသးဘူး၊ ဘယ္မွာ၀င္ဆြဲေနျပန္လဲမသိဘူး" ဟုဆရာေဇာ္ကသူ႔သူငယ္ခ်င္းအတင္းတုတ္ပါေတာ့တယ္။
"ဖုန္းဆက္ၾကပါအံုး" အဖြဲ႔တန္႔ေနရပါျပီ။
ျဖစ္ရပ္မွန္က ခရီးစဥ္တာ၀န္ခံက ခ်န္ေနခဲ့ခ်င္လို႔မဟုတ္ေပမယ့္ မသမာသူရဲ့လက္ခ်က္မိသြားခဲ့ရတာပါ၊
ေကာင္းတာေတြလိုက္ျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မသမာသူေတြလည္းရိွတတ္တာကိုမေျပာခ်င္ေတာ့ ျပန္ေတြ႔ၾကတဲ့
အခါမွာေျခေထာက္ေလ၀င္သြားလို႔ဆိုျပီး ပါးစပ္ထဲရိွတာေကာက္တုတ္လိုက္ျပီး မသမာသူဇာတ္လမ္းကို
ဆရာေတြမသိေအာင္ျမႈပ္ကြက္လုပ္ထားတာပါ၊ ခုေတာ့ျဖစ္ရပ္မွန္ကိုဒုတိယပိုင္းမွာေရးရပါေတာ့မယ္။
