ေ႐ႊဂူၾကီးတံကဲေတာ္ၾကီးက ပခုကၠဴျမိဳ ႔မွာ႐ွိေနတာပါ။ေ႐ႊဂူၾကီး ျမတ္စြာ ဘုရားအတြင္းမွာ႐ိွလို ့
ေ႐ႊဂူၾကီးတံကဲလို ့ပဲ အမည္
တြင္ခဲ့ပါတယ္။
၅ ေပ ၂ လက္ ႐ွိတဲ့ ရပ္ေတာ္မူ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္အတြက္
ေနာက္ခံထုလုပ္ခဲ့တဲ့တံကဲေတာ္ၾကီးကအျမင့္ ( ၁၂ )ေပ (၁၀) လက္မ၊ ၊ အလ်ား ( ၅ )
ေပ (၁၀ )လက္မ နဲ ့သစ္သားထု က ( ၆ ) လက္မ ႐ွိပါတယ္။အံံ့မခန္း
တံကဲေတာ္ၾကီးလို ့ညႊန္းဆိုၾကတာက အဲဒီ ( ၆ ) လက္မထု႐ိွိတဲ့ ယမေနသား
ကိုတစ္ဆက္တည္း တစ္စပ္တည္း ( Combine ) ပန္းကႏုတ္( ၈ ) ထပ္
ထုလုပ္သြားျခင္းပါ။လြယ္လြယ္ ျမင္သာေအာင္ေျပာပါေတာ့ သစ္သားက ( ၆ ) လက္မ
အထူထဲမွာပန္းကႏုတ္နဲ ့အ႐ုပ္ကို ( ၈ ) ထပ္ (8 Layers )
ထုလုပ္ထားခဲ့တာပါပဲ။ပန္းကႏုတ္မ်ားၾကားထဲမွာ၊ ဇာတ္ထုတ္ ( ၄ )ခု အတြက္
ဇတ္ခန္း (၁၂ ) ခန္းကိုဇာတ္႐ုပ္ပန္းပု႐ုပ္လုံး (၁၃၆ )႐ုပ္နဲ ့ တိရိစၦာန္
(၁၀) ႐ုပ္ကို ပါ တစ္ခါထဲ ထည့္သြင္းထုလုပ္ခဲ့တဲ့
ေ႐ႊဂူၾကီး တံကဲေတာ္ၾကီးကို ထုလုပ္ခ်ိန္ ( ၄ ) ႏွစ္ၾကာျမင့္ျပီး ခရစ္ႏွစ္( ၁၉၀၈ )မွာ ျပီးစီးခဲ့ပါတယ္။
( ၄ )ႏွစ္ၾကာထုလုပ္ခဲ့တဲ့ တံကဲေတာ္ၾကီးအတြက္ ပန္းပုထုလုပ္ခ ေပးရတဲ့
အႏုပညာေၾကး( ၄၀၀၀ ) က်ပ္ဟာ အဲဒီေခတ္က ေ႐ႊ ( ၂ ) ပိသာ နဲ့ညီမွ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီတံကဲေတာ္ၾကီးအတြက္ ေစတနာထက္သန္ခဲ့ၾကတဲ့အလႈ ့ဒကာမ်ားကေတာ့ပခုကၠဴျမိဳ ့
ေစ်းေဟာင္းေက်ာင္းေတာ္ရာလမ္း၊ တိုက္နံပါတ္( ၅၇၅ )ေန ဦးဟင္းငါး နဲ ့ ဇနီး
ေဒၚဇီးဇံ ၊သမီး မယ္သစ္၊ မယ္ျမစ္တိ္ု ့ျဖစ္ၾကျပီး၊အႏုပညာေျမာက္လွတဲ့
ပန္းပုပညာ႐ွင္ကေတာ့ ပခုကၠဴ၊ ေရစၾကိဳ နားက ျမိဳင္ျမိဳ ့နယ္
သစ္ၾကီးေတာေလးတန္း႐ြာက
ဆရာကံၾကီးနဲ ့သားေမာင္ေတ တို
့ျဖစ္ၾကပါတယ္။စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္း အျပီး ေနာက္ (၁၆ ) ႏွစ္အၾကာမွာ
ထုလုပ္ခဲ့တဲ့ေ႐ႊဂူၾကီး တံကဲေတာ္ ပန္းပုဆရာ ဆရာကံၾကီး ကတံကဲေတာ္ၾကီးရဲ့
ဘယ္ဖက္ပန္းကႏုတ္ထဲမွာသူ ့နာမည္ကို ၾဆာကံၾကီး၊ သားေမာင္ေတ လို ့
တာဝန္ယူစြာ၊ ဂုဏ္ယူစြာနဲ့ ပန္းကႏုတ္ေတြထဲမွာအ႐ုပ္ေတြထည့္သလို နာမည္စာလုံးကိုလည္း တြဲလ်က္ ထြင္းထုေရးထိုးခဲ့ပါတယ္။
သာသနာ၊ ဆရာ၊ ဒကာ အတြဲညီခဲ့ပုံရဲ့ ျပယုဂ္လည္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ပခုကၠဴ သာသနာလို ့ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ပခုကၠဴျမိဳ ့အတြက္ ပခုကၠဴသာသနာဆိုတာ လို ့စရင္
ဒီ ေ႐ႊဂူၾကီး တံကဲပါထည့္ေျပာရပါေတာ့မယ္။ေတာင္ျမိဳ ့
မဟာဂႏၱာ႐ုံေက်ာင္းတိုက္ၾကီးကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ ႐ွင္ဇနကာဘိ၀ံသ
ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက ျမန္မာျပည္မွာ ရဟန္းေတြၾကားထဲမွာ ကိုရင္ဘဝနဲ ပထမၾကီးကို
ထိပ္ဆုံးကေနေအာင္ျမင္ခဲ့တာပါ၊ အဲဒါပခုကၠဴမွာ စာသြားလိုက္ခဲ့ရတာပါ။ စာသင္သားဘဝမွာ ေန ့စဥ္ ဖူးစကက္စာမ်က္ႏွာ
( ၄ )႐ၢက္ ( ၈) မ်က္ႏွာ ေရးရတဲ့အျပင္ အလြတ္ပါ က်က္ရေသးတဲ့အတြက္ ဆြမ္းခံေနာက္က်ရျမဲမို ့ ကသီလင္တ႐ွိပါသတဲ့၊
"ရဟန္း (၅၀၀) ဆြမ္းခံၾကြရေတာ့ ဆြမ္းမဝဘူးပဲေျပာပါေတာ့" လို ့ဆရာေတာ္ကသူ့
့မွတ္တမ္းမွာေရးသြားပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာတင္ပဲ စာသင္ရဟန္းသံဃာ (၅၀၀)
႐ွိခဲ့ျပီးထိုရဟန္း (၅၀၀) ေျခသလုံးမ်ဥ္းကိုအားကိုးျပီးဆြမ္းခံၾကြတဲ့ဧရိယာ
အက်ယ္အဝန္းကသံဃာ (၅၀၀) အတြက္ဆြမ္းေလာင္းေပးႏိုင္ၾတတဲ့ ပခုကၠဴရဲ့
မနက္ခင္းေတြကို စိတ္ကျမင္ၾကည့္လိုက္ရင္ပဲပခုကၠဴက သာသနာကို ေတြ
့ႏိုင္ၾကပါျပီ။စာ(၈) မ်က္ႏွာ ညစဥ္ျပင္ဆင္ရလို ့ ဆြမ္းခံေနာက္ၾကျပီး
ဆြမ္းမဝခ်င္ဘူးလို့ေျပာခဲ့တဲ့
အငယ္ဆုံး ကိုရင္ေလးကေတာင္ ေနာင္တစ္ေန
့ၾကေတာ့ အမရပူရေတာင္သမန္အင္းေစာင္းမွာမဟာဂႏၲာ႐ုံဆိုတဲ့ေက်ာင္းတိုက္ၾကီး
တည္ေထာင္ျပီး ႏွစ္စဥ္သံဃာ(၅၀၀) ကို စာခ်ေပးႏိုင္ခဲ့တာ ဒီေန ့ထိမဟုတ္လား၊
ႏိုက္ငံျခားသားလာသမွ် မွတ္တမ္းသြား႐ုိက္ေနရတာအဲဒီေက်ာင္းပဲလို ့လည္း
ေျပာခ်င္ရင္ေျပာႏိုင္ပါျပီ။ ဒီေတာ့လည္း အဲဒီတုန္းက ပခုကၠဴမွာ
အလ်ံျငီးျငီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့သဒၵါစိတ္ေတြနဲ့႔
မနက္မိုးလင္းေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာေစ်းေဟာင္းေက်ာင္းေတာ္ရာလမ္းထဲက
ေဒၚဇီးဇံေတြလည္း႐ွိတာေပါ့၊ ဒီလိုပဲဧရာ၀တီျမစ္ဟိုဖက္ကမ္းကခ်င္းတြင္းျမစ္နဲ
့ၾကားထဲမွာ ဆရာကံၾကီးတို ့၊ စေလဆရာတို ့လို အႏုပညာ႐ွင္ေတြကလည္း
႐ွိတာေပါ့။ဒီလိုျဖစ္ရပ္ေတြ အမ်ားၾကီးထဲမွာမွ ၁၉၀၈ ခုႏွစ္ကဆရာကံၾကီး
ဖန္တီးထားရစ္ခဲ့တဲ့ ေ႐ႊဂူၾကီးတံကဲေတာ္ၾကၤီးကေတာ့၊ဆရာကံၾကီးနဲ
့သားေမာင္ေတသာမက၊ ပခုကၠဴက ဗုဒၶသာသနာ၊ ပခုကၠဴက ကဆရာသံဃာ၊
ပခုကၠဴက ဒါယကာတို႔ကိုပါ တြဲလ်က္မွတ္တမ္းတင္ရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္
ယခု ျမန္မာေတြဘယ္နားေလးမွာက်က်န္ခဲ့မွန္းမသိေသာျမန္မာတို႔ရဲ႔ႏွစ္သက္စရာလူမႈပုံစံေလးကလည္းေ႐ႊဂူၾကီးတံကဲနားထိ႐ွိေနေသး
တယ္လို ့လည္းျမင္ေနရပါေသးတယ္။အခုေနျပန္ၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ့
သာသနာသမိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာေရးသမိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊
အႏုပညာသမိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ေျပာၾကေတာ့မယ္ဆိုရင္ ပခုကၠဴနဲ ့၊ ေ႐ႊဂူၾကီးတံကဲ
ကိုခ်န္ရစ္ခဲ့
လို ့မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ဖက္ကလည္း ဆရာကံၾကီး က ဒီတံကဲေတာ္ၾကီးကိုဖန္တီးဖို ့ခ်ဥ္းကပ္သြားပုံဟာ
ျမန္မာ အႏုပညာသည္မ်ားအတြက္ အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေ႐ွ ့ေဆာင္လမ္းျပသဖြယ္ျဖစ္လို ့ေနပါေတာ့တယ္။
႐ုပ္ပြားေတာ္ေနာက္က တံကဲမ်ားေခတ္အဆက္ဆက္
ပန္းကႏုတ္ပဲမ်ားပါတယ္၊ဆရာကံၾကီးကေတာ့ ဗုဒၶ၀င္ဇာတ္နိပါတ္လာ
ဇာတ္ကြက္မ်ားထည့္သြင္းျပီး ကႏုတ္နဲ့အ႐ုပ္ကို အခ်ုိဳးညီစြာထည့္သြင္းသြားတာ
အေစာဆုံးပညာ႐ွင္လည္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊
အခုကာလ ဒီဇိုင္းဆရာမ်ား
မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာေတြမွာ ပုံနဲ ့စာ အခ်ဳိးညီေအာင္ စာမ်က္ႏွာဖြဲ ့စည္း(
Layout လုပ္)
ၾကတာဆရာကံၾကီးဆီကဆင္းသက္တယ္ေျပာခ်င္လဲေျပာပါေတာ့။ျမန္မာအႏုပညာ႐ွင္ေတြထဲမွာ
ပန္းခ်ီမွာ နာမည္စထိုးတာ သီေပါမင္းရဲ့ ပန္းခ်ီေတာ္ ဆရာခ်ဳံက စေတြ
့ပါတယ္။ပန္းပုမွာ ဆရာကံၾကီးလည္း အေစာဆုံး နာမည္ထိုးတဲ့ထဲမွာပါပါလိမ့္မယ္။
ေခတ္ျပိဳ္င္အေျခေနေတြ အတိအက် ဘယ္လို႐ွိတယ္မသိေပမယ့္ ၁၉၀၈ ခုႏွစ္ က
ကမၻာေလာကၾကီးထဲကို အသစ္တစ္ခုခ်ထားခဲ့တဲ့ ဆရာကံၾကီးရဲ့
ပန္းပုလက္ရာကေတာ့ျဖင့္စြမ္းေဆာင္ရည္အျမင့္ဆုံးထဲမွာပါျပီး
ေႏွာင္းျမန္မာမ်ားအတြက္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါျပီ၊ျမန္မာမွာတြင္မက
ကမၻာမွာပါ တစ္ခုတည္းေသာပစၥည္းျဖစ္ေၾကာင္းရဲရဲေျပာႏိုင္ၾကပါျပီ။
အႏုပညာလက္ရာအဆင့္တန္းတစ္ခုအတြက္သာမကျဖစ္ခဲ့လို ့ကြ်န္ေတာ့္
အလိုအားျဖင့္ေတာ့
ႏိုင္ငံရဲ့ ရတနာ(National Treasure )
စာရင္းအျဖစ္သတ္မွတ္ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မိတ္ေဆြ၊ အေပါင္းအသင္း၊
အေၾကာင္းတစ္စုံတစ္ရာမ႐ွိပဲ၊ဒီအႏုပညာပစၥည္းမ်ားအတြက္ သက္သက္
သြားေရာက္ခဲ့ရတဲ့ စေလ နဲ ့ ပခုကၠဴတို ့ကိုေရာက္ခဲ့ခ်ိန္ေတြမွာ
ဒီအႏုပညာပစၥည္းေတြကို အေကာင္းတို္င္းက်န္ေအာင္ရည္႐ၢယ္ခ်က္
ရည္မွန္းခ်က္႐ွိ႐ွိ၊ သတိ႐ွိ႐ွိနဲ
့ေခတ္အဆက္ဆက္ထိန္းသိမ္းေပးလာခဲ့ၾကတဲ့ဆရာေတာ္မ်ား ေဂါပကမ်ား၊ ျမိဳ
့ေနလူထုမ်ားနဲ႕ေ႐ွးေဟာင္းသုေတသနတို ့ရဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုလည္းအမွန္ပင္
ေအာင့္ေမ့ဆင္ျခင္ခဲ့ရပါတယ္။
ဆရာဦးကံၾကီးနဲ ့သားေမာင္ေတ
ဆရာဦးကံၾကီးရဲ ့ဖခင္ ပန္းပုဆရာၾကီး ဆရာ႐ွိန္းဟာ မင္းတုန္းမင္းရဲ့ လက္စြဲ ပန္းပုဆရာၾကီးျဖစ္တယ္
လို ့မွတ္တမ္း႐ွိခဲ့ပါတယ္၊ သစ္ၾကီးေတာေလးတန္း႐ြာက ယေန ့ထက္တိုင္ ပန္းပုဆရာေတြလည္းထြက္ေနပါေသးတယ္၊
အမည္နာမ မတင္က်န္ရစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ပုဂံေညာင္ဦး၊ ပခုကၠဴ၊ ေရစၾကို၊ ျမိဳင္၊ ေပါက္၊ ပုလဲ၊ ယင္းမာပင္၊
ဆားလင္းၾကီး၊ မင္းတိုင္ပင္ စသည္ျဖင့္ဧရာဝတီနဲ ့ခ်င္းတြင္း ျမစ္ႏွစ္ျမစ္ၾကားမွာ အႏုပညာလက္ရာမ်ားစြာ က်န္ရစ္တာကို
ေတြ ့ရပါတယ္။ စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းလို ဇာတ္နိပါတ္မ်ားစြာနဲ့ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း
ေတြလယ္ေပၚ (၃) ဆင့္ကေန လယ္ေပၚ (၇ )ဆင့္အထိ ႐ြာၾကီးတိုင္းမွာလိုလို ႐ွိခဲ့ဘူးပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ျငီးခ်င္းခ်သလိုျငီးရရင္ေတာ့ လက္မတင္ေလးတင္ဗ်ာလို ့ျငီးေသာ္လည္းကြ်န္ေတာ္မေမြးခင္ကပဲ ပ်က္စီးခဲ့ၾကပါျပီ၊
တစ္ခ်ဳိ ့ေက်ာင္းေတြမွာ သက္ေသအျဖစ္ ဒီေက်ာင္းၾကီးေနရာမွာအရင္က႐ုပ္စုံေက်ာင္းၾကီးေလ
ဆိုျပီးေဘာင္သြင္းထားဲ့အျဖဴအမဲဓါတ္ပုံေတြခ်ိတ္ထားရာကေနျဖဳတ္ျဖဳတ္ျပၾကတာအခုဆို အဲဒီဓါတ္ပုံေတာင္ေတြ ့ဖို ့ခက္ခဲ့ပါျပီ။
ကြ်န္ေတာ္မၾကာခဏ တင္ေလ့႐ွိတဲ့ ထန္းလက္တဲေလးနဲ ့ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ပုံေလး႐ွိပါတယ္၊
အဲဒါေရစၾကိဳျမိဳ ့နယ္ထဲက ႐ြာပါ အမည္ကိုကေတာ႐ြာ
ပါတဲ့။အဲဒီဆိုင္ေလးေဘးကတည့္တည့္လမ္းက ဘန္းၾကီးေက်ာင္းကို
ဝင္ေဆာင့္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေက်ာင္းက ေ႐ွးျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပါ၊ ပုံစံတက်
အလႈဒါနျဖစ္ေၾကာင္းကို
ဘုန္းၾကီးစီးဖို ့လွည္းယာဥ္အထိ အလႈ
့ဒကာကလႈခဲ့တာေတြ ့ႏိုင္ပါေသးတယ္၊သို ့ေသာ္ ဇာတ္ကြက္ ႐ုပ္လုံး႐ုပ္ၾကြမ်ားက
ဟိုတစ ဒီတစ၊ အရင္ကပၸိယၾကီၤးတုန္းက ခ်မ္းလို ့ျပဳတ္က်ေနတဲ့ပန္းပု႐ုပ္ေတြနဲ
့မီးေတာင္လူံခဲ့ေသးတယ္လို ့ဘုန္းၾကီးကိုယ္တိုင္ကေတာင္
ေျပာျပပါေသးတယ္။ အဲဒီ ယေန ့ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္နဲ ့ ေ႐ွးျမန္မာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္းမွာတင္ကြ်န္ေတာ္တို ့ျမန္မာမ်ား
က်က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ၊ ျမန္မာတို ့ေပ်ာက္ဆုံးရစ္ခဲ့ေသာျမန္မာမ်ား
ေက်ာခိုင္းခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာျဖစ္ေစတဲ့ကိုယ္ပိုင္ပုံစံမ်ားစြာကိုလည္း
အေထြးလိုက္ၾကီးျမင္ေတြ ့ရပါျပီ။
ကြ်န္ေတာ္တို ့ဘယ္ဆီကိုသြားေနၾကပါသနည္း
ဟုလည္း ဆင္ျခင္ရန္လိုအပ္ၾကပါသည္။ဆရာကံၾကီးမ်ားစြာကိုေက်ာခိုင္းျခင္းဟုလည္း
ေခါင္းစဥ္တပ္လိုလွပါသည္။
ဆရာကံၾကီးတို
့သားအဖကိုျပန္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။ေ႐ႊဂူၾကီးတံကဲကို ထုလုပ္ဖို ့စူးေဆာက္တန္ဆာပလာ
လက္နက္ေတြကို ပန္းပဲဖိုမွာ ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္တဲ့။ တစ္ခ်ုဳိ
့စူးေဆာက္ေတြက ႏွစ္ဆစ္ခ်ဳိး သုံးဆစ္ခ်ဳိး အေကာက္ေတြနဲ့ျပဳလုပ္တာ (၅၀)
ေက်ာ္ေလာက္႐ွိပါသတဲ့။ ဒါဆိုရင္ သမ႐ိုးက်ထုလုပ္ေလ့႐ွိတဲ့
ပန္းကႏုတ္တကဲမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဆရာကံၾကီးဟာ စိန္ေခၚမႈအသစ္တစ္ခုကို
ရင္ဆိုင္ဖို ့အစကတည္းကရည္႐ြယ္ျပီးျဖစ္တယ္ လို ့ျမင္ႏုိင္ပါျပီ။
ဆရာ ကံႀကီးဟာ တံကဲေတာ္ႀကီးကို ထုလုပ္ဖို႔ ယမေနသားကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။
ယမေနသားဟာ ထုဆစ္ရတာ ဆပ္တဲ့အတြက္ ေဆာက္သြားနဲ႔ ထိေတြ႕တဲ့အခါ လိုသလို
သြားႏိုင္ပံုရပါတယ္။ သစ္သားပန္းပုက အႏႈတ္ပါ။ ရွိၿပီးသားသစ္သားတံုးကို
စိတ္မ်က္စိက ျမင္ေယာင္ၾကည့္ၿပီးမွ ဖန္တီးရတာပါ၊ အခြင့္အေရး
နည္းပါးလြန္းလွပါတယ္။ ပန္းပုရုပ္ေတြနဲ႔ ဗုဒၶ၀င္ဇာတ္ေတြကို တစ္ခါတည္း
ထည့္မယ္ဆိုေတာ့ ခုေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္စိန္ေခၚပံုၾကမ္းလွခ်ည္လားလို႔
ဆိုရပါမယ္။ တံကဲေတာ္ႀကီးထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့ဇာတ္ေတာ္ေတြက
(၁) ေဒ၀ါေရာဟဏဇာတ္၊(၂) ေနမိဇာတ္၊
(၃) သာဓိဏဇာတ္၊ (၄) ဗိမၺိသာရဇာတ္ (၄) ဇာတ္အတြက္ဇာတ္ခန္း(၁၂)ခန္းဖြဲ႕စည္း
သြားပါတယ္။တံကဲေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေပၚဆံုးမွာ ဆရာကံႀကီး စဥ္းစားသြားပံု ဇာတ္ကြက္က ျမတ္စြာဘုရားရွင္တာ၀တိ ံသာက
ဆင္းခန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ မစြန္႔အပ္ေသာ သံေ၀ဇနိယေလးဌာန ရွိပါတယ္။
ဖြားေတာ္မူေသာေနရာ၊ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေသာေနရာ၊
ဓမၼစၾကၤာတရားဦးေဟာေတာ္မူေသာေနရာႏွင့္ တာ၀တိ`ံသာမွ ျပန္ၾကြလာၿပီး
လူ႔ျပည္သို႔ဆင္းေသာ သဃၤႆနဂိုရ္ ေတာင္တံခါးတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာေတြ
အစဥ္အဆက္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ စတင္၀င္ေရာက္လာခ်ိန္ကစၿပီး အခုအခ်ိန္အထိ
ထိုေလးဌာနကိုႏွစ္သက္ၾကတဲ့သေဘာလည္းရွိပါတယ္။ ပုဂံ၊ ပင္းယ၊ အင္း၀၊ ေတာင္ငူ၊
ေညာင္ရမ္း၊ ကုန္းေဘာင္မွသည္ ယေန႔အထိ ထိုေလးဌာနကို သာသနိကအေဆာက္အဦမ်ားမွာ
ပန္း (၁၀) မ်ဳိး အႏုပညာတစ္ခုခုနဲ႔ဖန္တီးၿပီးထည့္သြင္းလွဴဒါန္းေလ့ရွိပါတယ္။
ထိုအစဥ္အလာကို ဆရာကံႀကီးကလည္း ေရွးဆရာမ်ားနည္းတူ မေမ့မေလ်ာ့ ထည့္သြင္းဖို႔
ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဆရာကံႀကီးဟာ တံကဲေတာ္ႀကီးရဲ႕
ထိပ္ဆံုးမွာထည့္ဖို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ တာ၀တိ`ံသာမွ ဆင္းသက္သည့္အခန္းကို
ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီး ထုလုပ္ခဲ့တာဟာ ဆရာကံႀကီး ပထဆံုး စဥ္းစားခ်က္လို႔ေတာင္
ယူဆမိပါတယ္။
မယ္ေတာ္အမိနတ္သားကိုအေၾကာင္းျပဳျပီးတာ၀တိ`ံသာတြင္
၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီး တာ၀တိ`ံသာမွ
ေရႊေစာင္းတန္းေငြေစာင္းတန္းပတၱျမားေစာင္းတန္းတို႔တြင္
အလယ္ပတၱျမားေစာင္းတန္းမွ သဃၤႆနဂိုရ္ျပည္ ေတာင္တံခါးဆီသို႔
ၾကြျမန္းလာေသာဇာတ္ကြက္ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္အားလိုက္ပါပို႔ေဆာင္ၾကေသာ မာတလိ၊ ၀ိသၾကံဳ နတ္သားမ်ားနဲ႔
ျဗဟၼာႀကီးမ်ားကို ျပည့္စံုေအာင္ထုလုပ္ထားတဲ့အျပင္ မ်က္ႏွာအမူအရာမ်ားကိုလည္း
ခရုသင္းမႈတ္သူ၊ ထီးမိုးသူယပ္လႊဲသူတို႔အလိုက္ကြဲျပားေအာင္ထုလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
မ်က္ႏွာေထာင့္ေပါင္းစံုမွ နတ္သားမ်ား
ဘယ္ညာဆင္းသက္လာပံုမွာတံကဲေတာ္ထိပ္ပန္းအတြက္
အလြန္လိုက္ဖက္တဲ့ေရြးခ်ယ္မႈျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္ေျခက ဗိမိၼသာရဇာတ္အတြက္
ထုလုပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္ရုပ္မ်ားကအသက္၀င္လြန္းလွတဲ့အတြက္အမယ္ႀကီးအိုေအာင္စိန္ကတံကဲေတာ္တြင္
ပါ၀င္သည့္ ဇာတ္ခန္းအတိုင္း ေရႊမန္းဦးတင္ေမာင္ကို ညႊန္ျပခဲ့ရာ
ေရႊမန္းဦးတင္ေမာင္ကလည္း ထိုဇာတ္ခန္းအတိုင္းပင္ ကျပခဲ့တယ္လို႔လည္း
မွတ္တမ္းရွိခဲ့ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့
ထိုဗိမၼိသာရဇာတ္ကထီးခ်က္ေစာင့္နတ္သမီးေလးဟာ
ေရႊဂူတံကဲဆရာရဲ႕ စံပဲျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ဆရာကံႀကီးဟာ ေရွးျမန္မာေတြထဲမွာ အံ့ၾသဖြယ္ရာလုပ္ရပ္ကိုလည္းလုပ္လိုက္
ပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တံကဲေတာ္ႀကီးကို ပံုစံငယ္ ျပဳလုပ္လိုက္ျခင္းပါ။
အဲဒီလို ပံုစံငယ္ျပဳလုပ္ၿပီး အလွဴ႕အစ္မ ေဒၚဇီးဇံႏွင့္ ဆရာေတာ္
သမားေတာ္ႀကီးမ်ားကိုျပသၿပီး အၾကံဉာဏ္ရယူခဲ့တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ (၁၀၀) က
ေရွးျမန္မာပန္းပုဆရာ ဆရာကံႀကီးပဲျဖစ္ပါတယ္။ လက္ခ ေရႊ (၂) ပိႆာႏွင့္
ၾကာျမင့္ခ်ိန္ (၄)ႏွစ္ယူတဲ့ ပညာရွင္ကို ယံုၾကည္ခဲ့တဲ့ဂဂအလွဴ႕အမေဒၚဇီးဇံ
ပဲျဖစ္ပါတယ္၊ ယံုၾကည္ရက်ဳိးနပ္ခဲ့တဲ့ဆိုတာလည္း
ယေန႔ျမင္ေတြ႕ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ပခုကၠဴၿမိဳ႕မွာ သီဟိုဠ္ရွင္ဘုရား၊ ေရႊတံ့တစ္ဘုရားတို႔မွာလည္းတံကဲေတာ္ႀကီးေတြ
ရွိခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။သာသနာ၊ ဆရာ၊ ဒကာအတြဲညီေနၾကတဲ့အခ်ိန္က
တံကဲေတာ္ႀကီးေတြကိုလည္း အၿပိဳင္အဆိုင္ ထုလုပ္ခဲ့ၾကသလားလို႔
ေတြးၾကည့္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ သီဟိုဠ္ရွင္ဘုရားက တံကဲေတာ္ႀကီးက
မီးထဲပါသြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း၊
အျဖဴ၊အမည္းဓါတ္ပံုတစ္ပံုကိုအ၀င္မွန္ပံုးထဲမွာျပထားတာကိုေတြ႕ရပါတယ္အလြန္လွၿပီး၊အလြန္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားကာ
အလြန္လက္ရာေျမာက္တယ္ဆိုတာ ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဆရာကံႀကီးရဲ႕ တံကဲလို
ပန္းရွစ္ထပ္မဟုတ္၊ ရုပ္လံုးမပါ၊ ကႏုတ္ပန္း သက္သက္မွ်သာျဖစ္ပါတယ္။
သီဟိုဠ္ရွင္ဘုရားက ယေန႔ေခတ္လက္ရာနဲ႔ အသစ္ျပန္လုပ္ထားတဲ့ တံကဲေတာ္ ကတင္ပဲ
ယေန႔ျမင္ရတာ အလြန္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလို႔ တံကဲနဲ႔ပါတ္သတ္တဲ့ ပခုကၠဴက ဒကာေတြရဲ႕
ခံစားခ်က္ကိုလည္း မွန္းဆလို႔ရႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘယ္အရပ္မွာမွ
မေတြ႕ႏိုင္တဲ့ တံကဲမ်ဳိးေတြလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာကံႀကီးရဲ႕လက္ရာ ဘယ္မွာမ်ား ေတြ႕ႏိုင္ပါဦးမလဲလို႔ ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးကို
နိဂံုးခ်ဳပ္ေပးလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခုကိုမၾကာခင္ကဘဲကၽြန္ေတာ္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
ဆရာကံႀကီးဟာ တံကဲေတာ္ႀကီးကို ထုလုပ္ၿပီး စူး၊ ေဆာက္တန္ဆာပလာလက္နက္မ်ား
အားလံုးကို ဧရာ၀တီျမစ္ထဲကို ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဆရာကံႀကီးဟာ
သူ႕ေစတနာ၊ သူ႕ပညာ၊ သူ႕သဒၵါ အားလံုးကို ေရႊဂူႀကီးတံကဲေတာ္အေပၚမွာ
ပံုၿပီးလက္ကုန္ ပညာကုန္ဖြင့္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရေတာ့မွာ ျဖစ္သလို
သူကိုယ္တိုင္ကလည္းတံကဲေတာ္ၾကီးအေပၚကို
အတူမရွိအတုမရွိေစလိုတဲစတနာရည္႐ြယ္ခ်က္ထားခဲ့တယ္လို႔ဆိုရေတာ့မွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔လည္း တစ္ခုခုကို ဖန္တီးေတာ့မယ္ဆိုပါေတာ့၊ တစ္ခုခုကို တင္ျပေတာ့မယ္ဆိုပါေတာ့၊
ဆရာကံႀကီးနဲ႔ သား ေမာင္ေတ ကိုၾကည့္ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ၾကံစည္စိတ္ကူးပံု၊ အၾကံဉာဏ္ရယူပံု၊
တင္ျပဖို႔ စိတ္ကူးပံု၊ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုနဲ႔ သတိ၊ ဉာဏ္ပညာ တရားဓမၼတို႔ကို လက္မလြတ္ေစဘဲ
အံ့မခန္းဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဆရာကံႀကီးနဲ႔ သား ေမာင္ေတ တို႔ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ (၁၀၀) ကတည္းကပင္
ကမၻာေလာကႀကီးထဲကို စြမ္းေဆာင္ရည္အျမင့္ဆံုး အသစ္တစ္ခုကို ေႏွာင္းျမန္မာမ်ားအတြက္
ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ႏိုင္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခုခုေကာင္းရင္ ႏိုင္ငံျခားက၀ယ္လာတယ္လို႔ေျပာၾကပါတယ္။
ဒီပစၥည္း ႏိုင္ငံျခားက ဝယ္လို ့မရပါ၊ စက္နဲ ့လုပ္တယ္ေျပာၾကပါတယ္ ဒါ စက္နဲ ့လုပ္လို ့မရပါ။
ႏုိင္ငံျခားကမွာယူတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္၊ ႏုိင္ငံျခားက တင္သြင္းလို႔ မရပါ။
လုပ္ငန္းတစ္ခု ေအာင္ျမင္တယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသား မန္ေနဂ်ာနဲ႔ လုပ္တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္၊
ႏုိင္ငံျခားသားနဲ႔ လုပ္၍မရပါ။ေရစႀကိဳ သစ္ႀကီးေတာ ေလးတန္းရြာက ေရွးျမန္မာသားအဖ
ဆရာကံႀကီးနဲ႔သား ေမာင္ေတ ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔လည္း တစ္ခုခုကို ဖန္တီးေတာ့မယ္ဆိုပါေတာ့၊ တစ္ခုခုကို တင္ျပေတာ့မယ္ဆိုပါေတာ့၊
ဆရာကံႀကီးနဲ႔ သား ေမာင္ေတ ကိုၾကည့္ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ၾကံစည္စိတ္ကူးပံု၊ အၾကံဉာဏ္ရယူပံု၊
တင္ျပဖို႔ စိတ္ကူးပံု၊ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုနဲ႔ သတိ၊ ဉာဏ္ပညာ တရားဓမၼတို႔ကို လက္မလြတ္ေစဘဲ
အံ့မခန္းဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဆရာကံႀကီးနဲ႔ သား ေမာင္ေတ တို႔ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ (၁၀၀) ကတည္းကပင္
ကမၻာေလာကႀကီးထဲကို စြမ္းေဆာင္ရည္အျမင့္ဆံုး အသစ္တစ္ခုကို ေႏွာင္းျမန္မာမ်ားအတြက္
ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ႏိုင္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခုခုေကာင္းရင္ႏိုင္ငံျခားက၀ယ္လာတယ္လို႔ေျပာၾကပါတယ္။
ဒီပစၥည္း ႏိုင္ငံျခားက ဝယ္လို႕မရပါ၊ စက္နဲ ့လုပ္တယ္ေျပာၾကပါတယ္
ဒါ စက္နဲ ့လုပ္လို ့မရပါ။ႏိုင္ငံျခားကမွာယူတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္၊ ႏုိင္ငံျခားက တင္သြင္းလို႔ မရႏိုင္ပါ၊
လုပ္ငန္းတစ္ခု ေအာင္ျမင္တယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသား မန္ေနဂ်ာနဲ႔ လုပ္တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္၊
ႏုိင္ငံျခားသားနဲ႔ လုပ္၍မရပါ။ေရစႀကိဳ သစ္ႀကီးေတာ ေလးတန္းရြာက ေရွးျမန္မာသားအဖ
ဆရာကံႀကီးနဲ႔သား ေမာင္ေတ ပဲျဖစ္ပါတယ္။
(၃၁-၇-၂၀၁၃ တြင္
ေ႐ႊဂူႀကီးတံကဲ စာျပီးစီးေၾကာင္း)
ဒီဇိုင္းမ်ဳိးေဆြသန္း
