မိဘေတြေခါင္းသိပ္မစားရတဲ့ ဒိန္းမတ္(သို ့မဟုတ္) ဒိန္းမတ္မွကေလးလူငယ္မ်ား၊

ကြ်န္ေတာ္တို ့နိုင္ငံမွာသားသမီး၇ိွသူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေက်ာင္းစား၇ိတ္အပါအ၀င္ ပူပန္ေၾကာင့္ၾက၇မွုေတြ နဲ ့နပန္းလံုးေနၾက၇တာကိုေတြ ့ျမင္နိုင္ပါတယ္၊
ဒိန္းမတ္နိုင္ငံမွာဒီလိုမ်ိဳးသိပ္မေတြ ့၇ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ျမင္မိတာေလးေတြကိုတင္ျပခ်င္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို ့နိုင္ငံကမိဘေတြကို
အျပစ္ဆိုလို၇င္းလံုး၀မဟုတ္ဘဲ အျပဳသေဘာနိွုင္းယွဥ္နိုင္ေအာင္၇ည္၇ြယ္ပါတယ္၊

သူတို ့က ကေလးေတြကို ငယ္စဥ္ကထဲက ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး တတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ေပးတာေတြ ့၇ပါတယ္၊
ဥပမာတခုေျပာ၇၇င္၊ အေမကေ၇ွ့ကေန ကေလးတြန္းလွည္းနဲ ့သြားေနတယ္၊ ေနာက္က ၃ နွစ္အ၇ြယ္ကေလးတေယာက္ကေျပးလိုက္လာ၇င္းခလုတ္တိုက္လဲတယ္၊ ဒီေကာင္အာျပဲနဲ ့ေအာ္ငိုေသးတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာင္ထူေပးဘို ့လုပ္မိေသး၇ဲ့၊ သူ ့အေမကကြ်န္ေတာ္ကိုလက္ကာျပထားျပီးေအးေအးေဆးေဆးဘဲ၇ပ္ေစာင့္ေနတာ၊ ဟိုေကာင္လဲခဏေနေတာ့အငို၇ပ္ျပီး သူ ့အေမဆီလာ၇ေတာ့တယ္၊ ဘာမွေမးေနတာမေတြ ့၇ဘူး၊ ဖံု ၃၊ ၄ ခ်က္ခါေပးျပီးဘာမွမျဖစ္သလိုဆက္ေလွ်ာက္သြားတာပါ၊

ဒီနိုင္ငံကလင္ေ၇ာမယားေ၇ာအလုပ္ လုပ္တဲ့နိဳင္ငံဆိုေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ၆ လဆို၇င္ေက်ာင္းေ၇ာက္ျပီဘဲ၊
ငယ္ငယ္ကထဲက အမ်ားနဲ ့ေနတတ္ေအာင္၇ယ္၊ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္တတ္ေအာင္၇ယ္၊ လူမေၾကာက္တတ္ေအာင္၇ယ္ အဲဒီ ေန ့ကေလးထိန္းေက်ာင္းကေနျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တာေတြ ့၇တယ္၊
ထမင္းခြံ ့ေကြ်းတာမ၇ိွဘူး၊ ဇြန္းကိုင္နိုင္ျပီဆို၇င္ကိုယ့္ဘာသာစားဘဲ၊
ကေလးေတြကို၇ိုက္တဲ့အက်င့္မ၇ိွဘူး၊ သူတို ့ေၾကာင့္ပ်က္စီးနိုင္မွာ၇ိွ၇င္ၾကိဳတင္ကာကြယ္ထားတယ္၊
ကေလးေက်ာင္းမွာဆ၇ာ၊ဆ၇ာမေတြေကာ္ဖီေသာက္ဘို ့သၾကားဗူးကိုေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲဖြက္ထားတာေတြ ့ဘူးတယ္၊
ဒီက ကေလးေတြ ဒုတ္ေကာက္ခဲ့တို ့၊ ၀ါးျခမ္းျပား တို ့မၾကားခဲ့၇ဘူး၊ ဒီေကာင္ေတြလဲ ကြ်န္ေတာ္တို ့ဆီက ကေလးေတြလို ဇိမ္မက်၇၇ွာပါဘူး၊ ၆ လ ၁ နွစ္ ကထဲကေက်ာင္းစတက္ေန၇သလိုပါဘဲ၊
၃ နွစ္ဆို၇င္မူၾကိဳတက္ၾက၇ျပီး  ၆နွစ္ေ၇ာက္၇င္တကယ့္ေက်ာင္းသားျဖစ္သြားပါျပီ၊

အဲဒီေက်ာင္းေတြမွာ ကေလးေတြရဲ့စကားကိုလဲ ဂ၇ုျပဳျပီးနားေထာင္ေပးတာေတြ ့၇ပါတယ္၊ ကေလးေတြ၇ဲ့ ဆနၵ ကိုလဲအထူးအေလးထားျပီး ေဆာင္၇ြက္ေပးၾကပါတယ္။

ကေလးေတြအလုပ္လုပ္တာကိုအားေပးျခင္း
ဒီနိုင္ငံမွာ ၇ နွစ္ ၈ နွစ္ အရြယ္ေတြအလုပ္လုပ္ ၾကတာကို မၾကာခဏ ေတြ ့ရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ အခေၾကးေငြနဲ ့အလုပ္လုပ္
တာကိုမဆိုလိုပါ၊ မိဘကျမင္းေမြးထားရင္ ျမင္းစာေကြ်း၇တယ္၊ ပန္းစိုက္ရင္ ပန္းခူးေပး၇မယ္၊ အဲဒီအရြယ္ ကေလးေတြ
သူတို ့အိမ္ေရွ့ထြက္ျပီး ပန္းေရာင္းေနတာေတြ စေတာ္ဘယ္ရီ ေ၇ာင္းေနၾကတာေတြ ေတြ ့ရမွာပါ၊

တခါကကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ဒိန္းမတ္ေက်ာင္းဆရာ တေယာက္၇ဲ့ ၉ နွစ္သမီးနဲ ့ ၆ နွစ္သမီး ၂ ေယာက္ အိမ္ေရွ့နားက ကုန္စံုဆိုင္ေလးေရွ့မွာ ေကာ္ဖီ ေရာင္းေနတာေတြ ့ရပါတယ္၊ အငယ္ေကာင္၄ နွစ္သား         ကေဘာ္ဒီဂတ္ေပါ့၊
ေမးၾကည့္ေတာ့ ဂ်ာကင္အသစ္၀ယ္ဘို ့တဲ့ အေမက ေကာ္ဖီ နဲ ့ တီး ဓါတ္ဗူး ၂ ဗူး၊ ျပင္ေပးလိုက္တယ္ေလ၊
သၾကားကဒီမွာပါ နို ့ကဒီမွာပါ နဲ ့ တကယ့္ေစ်းသည္ၾကီးေတြက်ေနတာဘဲ၊
အိမ္အတြက္ပါ ၂ ခြက္အားေပးလိုက္ရေသးတယ္။

ဒိန္းမတ္မွာေနြဦးမွေရာက္ျပီဆိုရင္ အေဟာင္းေစ်းခင္းေလးေတြ အလွ်ိဳလိွ်ဳေပါ ္လာတတ္ပါတယ္၊
ကိုယ္မၾကိဳက္ေတာ့တဲ့ပစၥည္းျဖစ္ျဖစ္ အသံုးမလိုေတာ့တဲ့ပစၥည္းျဖစ္ျဖစ္ ကိုေစ်းနုွန္းသက္သာစြာနဲ ့ျပန္ေရာင္းၾကတာပါ၊
အသစ္နီးပါးပစၥည္းေလးေတြ အ၀တ္အစားေလးေတြခ်ည္းပါဘဲ၊
ကေလးေတြကလဲအရုပ္အသစ္ထပ္၀ယ္ဘို ့ သူတို ့အရုပ္အေဟာင္းေလးေတြခ်ေရာင္းေနၾကတာေတြ ့ရတယ္၊
ဆယ္ေက်ာ္သက္အပ်ိဳအ၇ြယ္ေလးေတြလဲ သူတို ့အ၀တ္အစားေလးေတြခ်ေရာင္းေနၾကတာေစ်းခင္းမွာေတြ ့ရမွာပါ၊
ရွက္ရြံ ့မွုဆိုတာသူတို ့မသိပါဘူး၊ အလုပ္ဟူသမွ်ဂုဏ္ရိွစြဆိုတာသာသူတို ့ေခါင္းထဲမွာရိွပါတယ္၊

ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ ၄ တန္းတုန္းကစာအုပ္အဌားဆိုင္ေလးဖြင့္တာအမွတ္ရမိတယ္၊ စြန္ရစ္လံုးအသစ္၀ယ္ခ်င္လို ့ ကြ်န္ေတာ့္ေဖေဖက အၾကံေပးတာပါ၊ ရန္ကုန္ ေဘာက္ေထာ္က သုခိတာလမ္း အိမ္ေရွ့လမ္းမေဘးမွာ ဖ်ာေလးခင္းျပီးေတာ့ အေဖ့စာအုပ္ေတြေကာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေဖေဖ၀ယ္ေပးထားတဲ့ ဂယက္နီ၊ ကြန္းေဇာ္ စာအုပ္ေတြအပါအ၀င္ ဒို ့ေက်ာင္းသား၊ ေတဇ၊ ေ၇ြွေသြး မက်န္ ထိုင္ဖတ္ ၅ ျပားနဲ ့ အိမ္ဌား၇င္ေတာ့စာအုပ္အလိုက္ ၁၀ျပား၊ ျပား ၂၀ ယူပါတယ္၊
ဒါေပမဲ့ၾကီးလာေတာ့ အသက္ ၃၀ ေလာက္ထိ ေက်ာင္းသားလုပ္စားတာပါဘဲခင္ဗ်ား။

ဒီနိုင္ငံမွာအသက္ ၁၂ နွစ္ျပည့္ရင္ တရား၀င္အလုပ္ လုပ္လို ့ရပါျပီ၊
အစိုးရကလဲ ၁၈ နွစ္အထိ သူတို ့ဆီက ၀င္ေငြခြန္ မစည္းၾကပ္ပါဘူး၊
ဒါေၾကာင့္ ဒီက ကေလးေတြေက်ာင္းတဘက္နဲ ့ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ေတြ၀င္ေနၾကပါျပီ၊
သတင္းစာ၊ ေၾကာ္ျငာ လိုက္ထဲ့ၾကမယ္၊ စူပါမာကက္ ေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ၀င္ေငြရွာေနၾကပါျပီ၊
အလုပ္ရွင္ေတြကလဲ သူတို ့အတြက္အခြန္မေပးရေတာ့ေစ်းသက္သာတာေပါ့၊
လစာကေတာ့လူၾကီးေတြနည္းတူသူတို ့ရပါတယ္၊
အိမ္မွာေနရုံ စားရုံပါဘဲ၊ သူတို ့၀ယ္ခ်င္တာေတြ သူတို ့ပိုက္ဆံနဲ ့၀ယ္ၾကတယ္၊
ကြ်န္ေတာ့္ဆရာမတေယာက္၇ဲ့သမီးေလးကျမင္းတေကာင္၀ယ္ခ်င္လို ့ ၁၂ နွစ္ကထဲကေက်ာင္းအားလပ္ခ်ိန္
ေတြမွာ ေၾကာ္ျငာထဲ့တဲ့အလုပ္ လုပ္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္သမီးနဲ ့ရြယ္တူပါ၊ သူ ၁၆ နွစ္ျပည့္ေတာ့ျမင္းရသြားျပီ
ၾကားရပါတယ္၊

ကြ်န္ေတာ္တို ့ သမီးလဲ ၁၂ နွစ္ကထဲကအလုပ္၀င္ဘို ့ဟာ သူ ့အေမတားထားတာနဲ ့ ၁၃ နွစ္မွာစအလုပ္
လုပ္ပါတယ္၊ သူ ့အေမကေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ေတြမွာမလုပ္ခိုင္းေသးဘဲ ေနြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္မွဘဲ
လုပ္ခိုင္းပါတယ္၊ အိမ္ေရွ့နားကဆိုင္မွာ ေရခဲမုန္ ့ေရာင္းရပါတယ္၊ အခုကြ်န္ေတာ္ဒီစာေရးေနတုန္းမွာဘဲ
သမီး အလုပ္သြားေနပါတယ္၊ လာမယ့္ ၾသဂုတ္ လမွာ သူတက္ခ်င္ေနတဲ့ ပရိုက္ဗိတ္ဒီဇိုင္းနားေက်ာင္းရယ္၊
သူ၀ယ္ခ်င္ေနတဲ့အိုင္းပက္ဆိုလား Macbook pro ဆိုလား ၀ယ္နိုင္ေအာင္လို ့ပါ၊ သူ ့အေမက
တ၀က္စိုက္ရမယ္လို ့လဲသေဘာတူညီခ်က္ယူထားတာေတာ့ရိွပါတယ္၊

ဒီနိုင္ငံက ကေလးလူငယ္ေတြမွာ က်ဴရွင္ေျပးရလြွားရတာေတြ ေက်ာင္းစာနဲ ့ ပိေနတာေတြမေတြ ့ရတဲ့
အျပင္၊ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာအခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာေတြမေတြ ့ရပါဘူး၊
၆ တန္း၊ ၇ တန္း အသက္ ၁၂ နွစ္ကထဲက တကၠသိုလ္ျပီးသည္အထိ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ၾကရင္း
၀င္ေငြရွာျပီး ေက်ာင္းတက္သြားနိုင္ၾကတာေတြ ့ရပါတယ္၊

အစိုးရပိုင္းဆိုင္ရာအေနနဲ ့ကလဲ ကေလးေတြကိုေမြးကထဲကေန ၁၈ နွစ္အထိ
ျပည္သူအားလံုးကိုကေလးစားရိတ္အထိုက္အေလွ်ာက္ညီတူမွ်စြာေပးထားတယ္၊
၁၈ နွစ္ေက်ာ္သြားျပန္ရင္လဲ ေက်ာင္းစား၇ိတ္ကိုအထိုက္အေလွ်ာက္ျဖည့္ဆည္းေပးပါေသးတယ္၊
ဒါေတြကိုေပးနိုင္ေအာင္လဲ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ လူၾကီးေတြက ၀င္ေငြခြန္ကို နင့္ေနေအာင္ေပးရပါတယ္၊
ျပည္သူအားလံုး ၃၈ ရာခိုင္နွုန္း၀င္ေငြခြန္ေဆာင္ၾကရပါတယ္၊
၁၈ နွစ္ျပည့္ျပီဆိုျပန္ေတာ့လဲအိမ္ကဆင္းဘို ့လုပ္ၾကပါျပီ၊ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပါ ္ကိုယ္ မားမားရပ္ဘို ့
ၾကိဳးစားၾကျပီဆိုေတာ့ကား..

အခ်ဳပ္တင္ျပရရင္ေတာ့ အစိုးရကလဲပံ့ပိုး ကေလးေတြကိုယ္တိုင္ကလဲအလုပ္လုပ္၀င္ေငြရွာၾကေတာ့
မိဘေတြေခါင္းသိပ္မစားရေၾကာင္းတင္ျပလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ား။

မင္းေမာ္လွျမင့္(YSO,PKU) စာျပီးခ်ိန္ 23 နာ၇ီ 2.6.2013