ကြ်န္ေတာ္တို႔သမီးရဲ့သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရွ့က ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆိုင္ေလးပါ၊
ကားလမ္းေဘးေရာင္းသူမဲ့ဆိုင္ေလးလဲျဖစ္ပါတယ္၊
ေစ်းနႈန္းေလးေတြေရးထားျပီး ပိုက္ဆံေသတၱာကေနအအမ္းယူလို႔ရပါတယ္၊
ကတ္ေၾကးထားေပးျပီး ပန္းကိုေတာ့အခင္းထဲကေန ကိုယ့္ဘာသာေရြးျဖတ္နိုင္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ၉တန္းေက်ာင္းသားဘ၀၊ ပခုကၠဴကဆရာၾကီးဦးျမင့္ေမာင္ရဲ့အဂၤလိပ္စာ
ေက်ာင္းမွာရိွတဲ့ ေရာင္းသူမဲ့သေရစာဆိုင္ေလးကို သတိရမိပါတယ္၊ စာရိတၱပ်ိဳးေထာင္ျခင္းပါ။
Min Maw Hla Myint ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာတိုင္းရင္းသားအားလံုးမွာ ရိုးသားမႈအရင္းခံစိတ္ရိွၾကပါတယ္၊ သူမ်ားနိုင္ငံေတြလို ျပည္သူေတြအူမေတာင့္ဘို႔ကို သက္ဆိုင္ရာေတြကစီစဥ္ေပးဘို႔လိုေနေသးတာေၾကာင့္လို႔ဘဲ ျမင္ပါတယ္။ အေပၚကဆိုင္ေလးက လမ္းသြားလမ္းလာသိပ္မရိွတဲ့ ကားလမ္းေဘးမွာပါ၊ ၀ယ္ခ်င္ရင္ ကားရပ္ျပီးမွဆင္း၀ယ္ရပါတယ္၊ အားက်ျပီး လမ္းဆံုလမ္းခြကြ်န္ေတာ့္အိမ္ေဘးမွာ သိမ္းမထားခ်င္တဲ့ DVD ေတြထိုင္ခံုနဲ႔တင္ျပီး ေႏြရာသီ စေန၊ တနဂၤေႏြမွာ မနက္ခ်ခင္း ညေနမွျပန္သိမ္း လုပ္လိုက္ပါတယ္၊ အဆင္ေျပပါတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႔ဆို အေခြေတြဖရိုဖရဲျဖစ္ ေနတာကို စနစ္တက်ျပန္စီေပးသြားၾကတယ္၊ မွတ္မွတ္ရရ စေနအေသာက္ညေနမွာေတာ့ 60 ကရိုနာ(၁ေသာင္းခန္႔) ပါသြားဘူးတယ္၊ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႔ေကာင္းျပီးမသြားတာေနမွာပါ၊ ေကာင္းတာပါဘဲ၊ ကိုယ္ကယူခဲ့ဘူးမွာကိုး၊ ျပဳသူအသစ္တဲ့ မသိၾကလို႔ပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အေၾကြးတစ္ခု ေက်သြားတာေပါ့ခင္ဗ်ား :)။MinMawHlaMyint(FB posted 28th, Sept 2013).
No comments:
Post a Comment